Tim Goedhart heeft in de veertien jaar dat hij zijn rijbewijs heeft al bijna twintig auto’s in bezit gehad, maar lijkt nu rust gevonden te hebben – met een Porsche Cayenne.
“Mijn hele leven ben ik al een petrolhead en sinds mijn 18e heb ik al bijna twintig auto’s in bezit gehad, naast vijf motorfietsen. Terugkijkend is mijn smaak breed, ik reed een Saab 900, een oude Kever, een Mini Cooper JCW maar ook een BMW E46 330ci en zelfs eventjes een Subaru Impreza WRX. Ook een aantal generaties van de 5-serie. Auto’s zijn voor mij niet zomaar vervoersmiddelen, maar een passie en een hobby.
De zoektocht naar een waardige vervanger begon en dat was geen straf; ‘it’s all about the chase’.
Ruim anderhalf jaar geleden verhuisde ik naar Griekenland en nu woon ik in Glyfada, een wijk in het zuiden van Athene. Destijds reed ik in een BMW E60 535i met automaat. Een heerlijke auto, waarmee ik – volledig volgeladen – van Amsterdam naar Athene ben gereden, een avontuur op zich. Helaas bleek al snel dat het importeren van de BMW meer zou kosten dan de auto waard was. De Griekse overheid hanteert een ‘groene’ strategie en met de bijbehorende importkosten was het financieel niet verantwoord om de auto over te zetten op Griekse platen. De zoektocht naar een waardige vervanger begon en dat was geen straf; ‘it’s all about the chase’.
In Nederland ken ik de automarkt op mijn duimpje: ik weet waarop ik moet letten, waar ik wél en niet moet kopen, en wat een auto echt waard is. In een nieuw land begin je echter van voren af aan. De Griekse economische crisis van de afgelopen jaren heeft grote sporen nagelaten, ook op de automarkt. Luxe auto’s werden tijdens die periode nauwelijks nieuw geleverd en werden later uit het buitenland geïmporteerd. Door de torenhoge importkosten zijn oudere luxeauto’s zoals een BMW 5-serie of een Range Rover hier nog steeds bespottelijk duur, tot wel tweemaal de Nederlandse marktwaarde. Voeg daar de relatief hoge wegenbelasting aan toe en je snapt waarom sommige auto’s hier jaren te koop staan zonder een koper te vinden.
Mijn eerste keuze in Griekenland was een BMW E90 330i met handbak. Een heerlijke auto met een fijne zes-in-lijn, maar na een paar maanden kwam ik tot de conclusie dat de slechte kwaliteit van het Griekse wegennet iets te veel was voor de harde M Performance schokdempers en vond ik het tijd voor iets nieuws. Groter, comfortabeler en toch sportief genoeg voor een echte autoliefhebber.
Range Rovers, Land Cruisers en zelfs een Mercedes GL500 heb ik in overweging genomen. Een Porsche Cayenne heeft nooit hoog op mijn lijst gestaan. Net als velen zag ik hem altijd als een opgeblazen 996 voor ‘soccer moms’, een Touareg met Porsche badge. Toch besloot ik te gaan kijken naar een strakke Cayenne S. De auto was van de eerste eigenaar, een directeur van een maritiem bedrijf, en had 193.000 kilometer gereden. Cruciaal: het onderhoud had elk jaar netjes plaatsgehad en dat was keurig bijgehouden in het boekje. In Griekenland is dat absoluut een zeldzaamheid.
Na de proefrit was ik verkocht. De Cayenne voelde solide, strak en kwalitatief goed aan. De 4,5-liter V8 was responsief en had nog genoeg pit. De luchtvering was instelbaar en bood het comfort waarnaar ik op zoek was. We maakten een deal en ik werd de trotse eigenaar van een Cayenne uit 2004.
De verkoper stelde voor om de auto bij zijn vaste specialist te laten nakijken en mij persoonlijk te introduceren. Dit zou helpen om in de toekomst goede prijzen te krijgen voor onderhoud en reparaties, bij een Cayenne geen overbodige luxe. De garage was tien minuten van mijn huis en de monteurs hadden jaren bij Porsche Center Athens gewerkt voordat ze hun eigen bedrijf waren gestart. Dit gaf mij extra zekerheid bij de aankoop. Leuk detail: het meeste werk wordt buiten op de stoep gedaan!
‘Onderhoud is niet goedkoop, maar daar was ik op voorbereid’
Na ruim een jaar en 12.000 kilometer in Griekenland ben ik alleen maar enthousiaster geworden. De Cayenne is mijn dagelijkse auto, waarmee ik de files trotseer richting centrum van Athene. Hij gaat ook mee op mooie roadtrips door het hele land: een prachtige tocht over Kreta, de bergen in door de sneeuw in Trikala en een verhuisklus van 500 kilometer naar Thessaloniki. De Porsche voelt zich overal thuis en blijkt een echte alleskunner. Op de snelweg zakt de auto automatisch lager voor een betere wegligging, terwijl de vierwielaandrijving helpt op zandpaden richting het strand. De zee van ruimte maakt hem ideaal voor verhuizingen en zelfs vier extra wielen en banden vervoeren is geen enkel probleem.
Alle auto’s die ik heb gehad blonken uit met één specifiek aspect, maar leidden me telkens naar een volgende zoektocht. De Cayenne is anders. Deze auto kan álles. Het rijplezier blijft, het ontwerp wordt met de jaren alleen maar mooier en het comfort is ongeëvenaard. Als je een op bochtige bergweg rijdt, voelt hij niet als een lompe SUV, maar eerder als een grote, sportieve sedan.
Onderhoud is niet goedkoop, maar daar was ik op voorbereid. Bij de laatste grote beurt moesten onder meer de injectoren, draagarmen, rubbers en riemen vervangen worden. Gelukkig zorgde het lage Griekse uurloon ervoor dat de totale kosten nog binnen de perken bleven. Tot nu toe is er buiten regulier onderhoud slechts één ding echt stuk gegaan: de blower van de airco. Kennelijk was 45 graden hitte in de file net iets te veel gevraagd. Bij het bekijken van de optielijst in Porsche’s – stuitte ik op een mysterieuze optie: ‘warme-landen-levering’. Geen idee wat dat precies inhoudt, ik ben benieuwd of iemand daar meer over weet!
Als seriële autoliefhebber blijft natuurlijk een volgende autokeuze naar boven komen. De Cayenne blijft, dat is zeker. Toch begint het weer te kriebelen voor een tweede auto, wellicht iets lichts en sportiefs voor in het weekend. Een 911 is nog nét buiten bereik, maar misschien een mooie SL? Of toch een grijze Boxster S uit 2004 die net als de Cayenne wordt onderschat maar ook steeds mooier wordt?
