Een uitnodiging om een automuseum in Nederland te komen bekijken slaan wij nooit af, zeker niet als er in de uitnodiging over bijzonderheden als ‘de duurste auto in Nederland’ wordt gesproken. Metropole Druten is overweldigend en de moeite van een bezoek waard.
Onder de rivieren in het Gelderse Druten bevindt zich, in een voormalige meubelboulevard, de auto- en vrachtwagencollectie van Frans van Haren. Hij heeft de afgelopen veertig jaar een verzameling aangelegd, waarin voor een buitenstaander moeilijk een bepaalde lijn of een thema in te ontdekken is. Volgens Emiel Janssen, die zo vriendelijk was om ons een rondleiding te geven, heeft Frans gewoon alle auto’s aangekocht die hij zelf erg mooi vindt. De auto’s worden veelal aangekocht via gerenommeerde veilinghuizen om zeker te zijn van kwaliteit en authenticiteit. De hoeveelheid bijzondere auto’s en vrachtwagens én de zeldzaamheid van veel van de museumstukken maken een bezoek aan het museum zeker de moeite waard.
Op een oppervlak van ongeveer 20.000 m2 staan, verspreid over drie hallen, meer dan 200 klassieke auto’s en vrachtwagens. De verscheidenheid is groot, maar er lijkt licht zwaartepunten te liggen op ‘Italiaans’, Mercedes-Benz, Mille Miglia en ‘koperen’ auto’s. Die duurste auto zou de Alfa Romeo 8C 2900A Botticella zijn, met een geschatte waarde van rond de € 30 miljoen. Deze ‘La Bella Rossa’ met een door Vittorio Jano ontworpen achtcilinder is gebouwd in 1936 en is voor veel grote races ingezet. In 1936 werd met deze Alfa de eerste Mille Miglia gewonnen. De auto staat in een aparte ruimte, in gezelschap van een aantal andere Mille Miglia deelnemers, waaronder een stijlvolle Lancia Aurelia B20 uit 1953 en een mooie Fiat 500 B Topolino.
In de grote hal valt een Fiat 1100 TV Padovan op, gebouwd in 1948 door carrosseriebouwer Padovan uit Pordenone. TV staat voor ‘Turismo Veloce’, het is een aerodynamisch ontwerp met een uit aluminium opgebouwde koets. Een van de eerste elektrische auto’s, de Detroit Electric, schijnt Walt Disney’s inspiratiebron te zijn geweest voor de auto van Oma Duck. Een Ferrari 375 GTB ‘long nose’, met aluminium carrosserie is ook een zeldzaamheid.
In de hal waar de vrachtauto’s staan opgesteld domineert de kleur donkerrood. Hoewel het allemaal klassiekers zijn, blijken de meeste exemplaren overgespoten te zijn in deze bedrijfskleur van ‘Van Haren Beton’ en voorzien van belettering en logo’s uit de bedrijvenfamilie. Ook hier veel vergeten merken, zoals Kromhout, Bussing, Bianchi, Faun, Henschel, en zo voorts, maar ook nostalgie met een Scania-Vabis en Daf-modellen. Een Mercedes-Benz LP312 in Alfa Romeo ‘livery’ en een Lancia Esatau met laadbak zijn opmerkelijke verrassingen.
De derde hal, op de begane grond, is een beetje rommelig. Hier staan vooral auto’s die via Metropole Classics verkocht worden. Een grote hoeveelheid amfibievoertuigen en ook onder de noemer ‘the big 5’ een 2CV, Kever, Fiat 500, Mini en Trabant, allemaal met minder dan 260 km op te teller. Een prachtige BMW 2002 Turbo wordt voor de verkoop gefotografeerd en helemaal in de hoek bij het raam staan nog een paar mooie Mercedes-Benz SL Pagode’s, een Lancia Aprilia Special Pinin Farina Cabriolet en een Alfa Romeo met het koetswerk van Touring Superleggera.
Bij het afscheid geeft Emiel Janssen nog aan dat het museum nog te onbekend is bij de autoliefhebbers in Nederland en daarbuiten. Eerlijk gezegd hadden we er tot voor de uitnodiging wel van gehoord, maar nooit een aanleiding gevonden voor een bezoek. Na afloop van onze rondgang bleef het nog lang onrustig in ons hoofd, want los van de overweldigende hoeveelheid prachtige auto’s, lijkt er toch een soort behoefte te blijven hangen aan wat meer overzicht, uitleg en structuur. Desondanks is het zeker aan te raden om op een zaterdag eens af te reizen naar Druten!
